Op visite bij Joep Entius

Na een voorspoedige vlucht landde ik met het vliegtuig in Melbourne. Ik had een hostel geboekt genaamd pint on punt. Het was daar maar twintig dollar per nacht en er was een mooie bar onder. Nou wist ik toevallig dat Joep Entius ook naar Melbourne was verhuisd dus ik zou hem eerst maar even bellen. Joep had nog wel wat ruimte over in huis in Doncaster en de volgende dag zou hij mij met zijn grote liefde Sofia ophalen. Zo gezegd zo gedaan. Om elf uur ’s morgens kwamen ze aanrijden en zouden ze mij Melbourne laten zien.

Eerst gingen we op bezoek bij Sofia haar oude werk wat een chocoladerestaurant is. Wij lekker smikkelen daar en toen verder naar de lunch. Die hadden we in een klein steegje. De meeste barretjes en restaurantjes zitten in kleine steegjes. Dat noemen ze typisch Melbourne en het heb ook wel wat. Daar hadden we dan maar even een gebakken ei gegeten met nog een bakkie koffie en toen was het tijd voor een biertje. Tegenover Flinderstreet station was er een mooie bar dus daar gingen we voor het eerste biertje. Na dit eerste biertje gingen we naar de volgende bar om weer een biertje te doen en naar de volgende en de volgende en de volgende bar. Joep en Sofia wisten de cafés hier goed te vinden en het was een mooie dag. Rond een uur of acht gingen we uit eten in de Italiaanse buurt voor een lekkere pasta om daarna nog een paar biertjes te drinken en dan naar huis te gaan.

Het huis van Sofia haar ouders is in Doncaster en het is een mooi groot huis. Joep heeft het er goed. Joep heeft wat problemen met werk want hij heeft niet het juiste visum. Daar werkt hij nu aan want hij wil een verblijfsvergunning krijgen op partnership met Sofia. Tot die tijd focust hij zich volledig op voetbal. Hij voetbalt bij een van de beste clubs van Australië waar ik de naam even van vergeten ben. De volgende ochtend zouden Joep en ik dan ook gaan voetballen. Eerst had Joep mij het park laten zien en toen gingen de vedettes aan de slag. Het was wel weer even wennen maar al gauw was het balgevoel al weer helemaal terug. ’s Middags gingen we te shoppen. Een andere passie van Joep. Ze hebben daar een heel groot winkelcentrum waar je zo in verdwaal en er is ook een eethoek waar je van alles kan halen wat je maar wil. We hadden ons dus goed vermaakt. ’s Avonds kregen we lekker te eten van Sofia haar moeder. Die kan goed koken maar Sofia moest dat nog even leren zei Joep.

De volgende dag ging ik op visite bij Frank Vahl in Lilydale. Die is daar vestigingsmanager van Van den Bos waar wij thuis in het verre Nederland Leliebollen van kopen. Hij had mij er alles laten zien en het was een interessante dag. ’s Avonds gingen Joep en ik Sofia ophalen van haar werk. Zei werkt in het nieuwe Hilton hotel in het centrum van de stad dus dat moesten wij even bekijken. Volgens Joep was het er heel streng en mochten wij niet eens naar binnen. Na twee minuten wachten was het echter wel weer mooi geweest en gingen wij naar binnen. Sofia zag ons niet want die was heel hard aan het werk en wij liepen mooi naar de bar om tussen de Australische celebrittish een biertje te doen. Het Hilton is vijf sterren en het scheen er nog al duur te zijn maar, het bier was hier goedkoper als bij de gemiddelde kroeg dus wij vonden het wel mooi.

De dag er op moest Joep een wedstrijd voetballen voor zijn team en ik was supporter. Joep stond in de spits en speelde de sterren van de hemel. Helaas eindigde de wedstrijd in nul- nul. Na de wedstrijd deden we een biertje in de zon want ondanks dat het hier winter is, is het nog steeds mooi weer. ’s Avonds waren Joep en ik alle twee moe. Joep van het voetballen en ik van het voetbal kijken. Zondag gingen we maar weer eens naar Melbourne want daar is altijd wel wat te beleven. We gingen met de trein en we waren er zo. Eerst gingen we naar het visitors centrum. Dat hadden we snel weer bekeken en we besloten de stad van boven te gaan bekijken. Er is een Sky-tower waar mijn nicht Ingrid met Toon ook is geweest toen ze in Melbourne bij Joep op visite waren en dat moesten wij zien. Die sky-tower was zo ongeveer wel 300 meter hoog. Er was een mooi uitzicht over de stad en er was ook een edge. Dan kun je mooi buiten de toren hangen tussen glazen platen zodat je alles nog beter kunt zien. Ik dacht de glasplaat even te testen door er op te springen maar dat vonden de medewerkster van de toren niet zo leuk. Gelukkig hield die plaat me wel dus niks aan de hand.

Toen we weer thuis waren kregen we weer een lekker diner van Sofia haar moeder en de volgende dag maandag ben ik vertrokken naar Hotel Discovery. Joep heeft hier evenals Sofia twee maanden gezeten en er veel van genoten dus dat ga ik nou ook meemaken.